Nishabd chya hya vibhaga antargat tumhala mazya marathi kavita vachayala miltil. Kavitecha aashay tumhala samjel ashi asha ahe.
अर्थ नसे ज्या शब्दांना ते उगाच बोलू लागतात दोन अनोळखी जिवांना एकमेकांत गुंफू पाहतात बांध सुटून भावना शब्दांतून ओसंडून वाहतात आवडीला बहर येउन नाजूक बंध जुळतात स्पंदनांना साथ देत दिवसामागे दिवस सरतात शब्द संपतात, धागा तुटतो, क्षणार्धाच नातं ही तुटतं…
काय असते मैत्री ? गर्दीत असताना मित्राने मारलेली हाक म्हणजे मैत्री अडचणीत असताना मित्राने हातात दिलेला हात म्हणजे मैत्री एकटेपणा असताना मित्राने दिलेली साथ म्हणजे मैत्री चुकणारे पाऊल पाहून मित्राने मारलेली चपराक म्हणजे मैत्री डोळ्यातले पाणी सावरण्यासाठी मित्राने दिलेला आधार…
अजून ही आठवतं मला आपल्या आठवणींतल स्वप्नांचं घर जिथे फक्त आपण दोघेच राहायचो अन् सोबतीला आपले श्वास निरंतर जिथे वाहायची काळजीची नदी अन् सजायचा आपलेपणाचा डोंगर जिथे फुलायचे मैत्रीचे फुल अन् प्रेमाला यायचा बहर जिथे आपल्या सोबतीला असायचा सैरवैर वारा…
पाणावलेले डोळे करतील स्वागत तुझे पण तुला हसताना पाहण्यासाठी मी थोडा हसेलही मला पाहून हसायचं कि नाही ते तु ठरव नेहमीसारख्याच रंगाव्या गप्पा असा माझा प्रयत्न असेल पण जुन्या-नव्या तक्रारीँवरुन तुझ्यावर रागवेलही माझ्या अशा वागण्यावर रुसायचं कि नाही ते तु…
कधी कधी कडू आठवणींचा ओघळ डोळ्यांतून नकळत वाहतो भिजलेल्या पापण्यांवर शेवटचा अश्रु मोत्यासारखा चमकत राहतो बोलतात फ़क्त डोळे अन् मी मुक होऊन दुखाच्या सागरात न्हाहतो क्षण तो सरताच सावरतो स्वताला अन् त्याच डोळ्यांनी सुंदर स्वप्न पाहतो
एक दिवस असाही असेल आनंदाचा तुझ्यावर वर्षाव होईल पण ओठांवर मात्र हास्य नसेल एक दिवस असाही असेल दु:खाने पाणावतील तुझे डोळे पण डोळ्यातलं पाणी पुसणारा तो हात नसेल एक दिवस असाही असेल शोधत फिरेल तुझी नजर एकच चेहरा पण तो…
