विसरावं कधीतरी वास्तव
विसरावं कधीतरी वास्तव थोडसं स्वप्नातही जगावं पापण्यांना वर सरसावून क्षितिजापलिकडे बघावं एका ओझरत्या नजरेनं सारं चांदनं स्वतःमध्ये सामावून घ्यावं स्वतःच पाउस होउन त्यांच्या आठवणीत मनसोक्त बरसून जावं
शब्दांचा निरंतर प्रवास
शब्दांचा निरंतर प्रवास
विसरावं कधीतरी वास्तव थोडसं स्वप्नातही जगावं पापण्यांना वर सरसावून क्षितिजापलिकडे बघावं एका ओझरत्या नजरेनं सारं चांदनं स्वतःमध्ये सामावून घ्यावं स्वतःच पाउस होउन त्यांच्या आठवणीत मनसोक्त बरसून जावं
सगळीकडे सैरवैर धावणारं मन नकळत आठवणीँच्या कुशीत जातं कळतच नाही मला, असं का होतं अनंत सुंदर स्वप्नांपैकी फक्त तुटणारं स्वप्नच वास्तवाचं रूप घेतं कळतच नाही मला, असं का होतं सुख-दु:खाने भरलेल्या ओंजळीतलं सुख चटकन सरून जातं कळतच नाही मला, असं…